Zoals jullie hebben kunnen lezen in ons vorige blog krijgen we begeleiding van InToMission bij ons vertrek naar Madagaskar. Een ander woord voor vertrek is transitie. Transitie betekend overstappen van de ene omgeving naar een andere omgeving en omdat zo soepel mogelijk te laten verlopen vergt dat enige voorbereidingen. Samen met InToMission hebben we geoefend met deze transitiestappen.
De kamer staat vol dozen. Aan de hand van een spel begeleidt Maaike van InToMission ons. Hierbij krijgt elk kind een eigen doos waarin van alles ingestopt mag worden wat ze graag mee willen nemen naar Madagaskar. Als eerste schrijft Seth op zijn kaartjes wat hij graag mee wil nemen: X-box en het tosti-ijzer. Daarbij moeten gelijk al keuzes gemaakt worden want de X-box mag mee, maar het tosti-ijzer niet.
Daarna is het de beurt aan Elisah om te kiezen wat ze mee wil nemen in de doos. Zij wil graag haar koekie-knuffels en nog veel meer andere knuffels meenemen.
Samen met Maaike kijken we ook wat niet mee kan in de dozen naar Madagaskar. Bijvoorbeeld opa en oma kunnen niet mee, de slaapkamer kan niet mee dat is best verdrietig. Maaike vraagt aan elk kind hoe dat voelt. Jefta tekent een smiley die een klein beetje verdrietig kijkt en Seth tekent allemaal verschillende emoji's; verdrietig, boos, spannend en leuk. Al deze gevoelens komen langs bij transitie.
De vorige keer hadden de kinderen van Maaike de opdracht gekregen om een poster/flyer te maken over Madagaskar ter voorbereiding. De jongens hebben een PowerPoint presentatie gemaakt over Madagaskar met informatie over de natuur, het eten en de taal.
Rebecca en Elisa hebben een poster gemaakt die de laatste dagen in de klas bij hun heeft gestaan. We merken dat ons vertrek bij de klasgenoten ook een plek en tijd nodig heeft. Onze transitie raakt niet alleen ons, maar ook de mensen om ons heen.
Maaike heeft ook nog een andere oefening voor de kinderen, want transitie heeft ook alles te maken met een brug. Deze brug moet je doorlopen om van je oude huis naar je nieuwe huis te gaan... De kinderen zitten in een kring om te kijken hoe dat nu in elkaar zit. Hoe ga je nu van je oude huis naar een nieuw huis in een nieuw land? Veel dingen van het gesprek snappen ze nu nog niet, maar op een later tijdstip als ze de stappen zelf gaan nemen zullen ze het gaan herkennen.
De eerste stappen op de brug worden gezet: 1) voorbereidingen en planning
2) verwachtingen
3) afscheid nemen
4) terug trekken.
Als eerste de voorbereiding en de planning: De gang staat vol met koffers. In mijn ogen is het een chaos. Deze koffers moeten allemaal nog gevuld worden met boeken, kleding en speelgoed. Alles om straks het nieuwe gezinsleven vorm te geven in een ander land.
Bij ons vertrek hebben we verwachtingen: Dit moeten realistische verwachtingen zijn. Er zullen moeilijke momenten zijn zoals onze familie achter laten. De gezelligheid en de bezoekjes zullen we gaan missen! Maar we zullen daar ook weer andere vrienden maken, dit is best spannend!
De een zal dat sneller doen als de ander.
Het derde punt op de brug van onze transitie is afscheid nemen. De tijd van afscheid nemen ligt inmiddels achter ons. Elk kind heeft afscheid genomen van zijn of haar klas. De school heeft dat heel fijn opgepakt! Vrijdagmiddag was er tijd om te trakteren en gedag te zeggen. De klasgenoten hebben een vriendenboekje gemaakt met allemaal leuke en fijne herinneringen.
De afgelopen week was er ook tijd om een vriendenmiddag of avond te houden. We merkten tijdens deze momenten dat de kinderen een eigen leventje met eigen vrienden hebben die ze nu gaan verlaten. Wat ze mee mogen nemen zijn hun talenten. We zijn benieuwd hoe onze kinderen hun nieuwe leven met hun eigen talenten, maar bovenal met God zullen oppakken. Dat we de Heere Jezus niet voor de voeten lopen als Hij bezig is onze kinderen te vormen? Zullen we ze blijven wijzen op de Heere Jezus die ons al is voorgegaan?
Na afscheid nemen komt rouwen. Rouwen om wat je kwijt bent. Ezra en Jefta beschrijven dit gevoel als raar. Het is zo vreemd om te denken dat de andere kinderen nu gewoon werken op school.
Tegelijkertijd zijn we ons ook aan het terugtrekken. Gewoon veilig in ons eigen wereldje met ons eigen gezin. Spelletjes doen. En onze hoofden zijn ook gewoon vol. Vol met alle gevoelens en gedachten die in onze hoofden spelen.
Daarnaast zijn we ook aan het vooruitkijken. God heeft een plan. We moeten en mogen in Hem blijven. Dit is Zijn Koninkrijk en wij moeten achter Hem aan blijven. Romeinen 12:2 Maar wordt dan veranderd door de vernieuwing uws gemoed, opdat gij moogt beproeven welke de goede en welbehagende en volmaakte wil van God is.
Het laatste woord wat we nu nog willen beschrijven is chaos. Chaos zijn de dingen waar we geen invloed op hebben en moeten doorlopen. Maandag ging Mark ons visums ophalen. Tenminste dat hoopten we. Jammer genoeg waren de visums nog niet klaar. Dinsdag is Mark weer naar Brussel geweest om de visums op te halen. Hierdoor hebben we onze flexibele vliegtickets moeten verzetten naar 2 dagen later. Dit zorgt even voor chaos. We leren in deze tijd dat niet alles gaat zoals je denkt dat het gaat, maar leer je ook om het allemaal een beetje los te laten. Het is belangrijk dat we onze pinnen niet te vast in de grond zetten. Er zullen nog meer dagen van chaos komen en volgen. Maar ook hierin zullen vleugjes humor zitten. Bijvoorbeeld:
Ken je de familie die naar Madagaskar ging?
Nee.
Ik ook niet. Ze gingen niet ;-)
De volgende keer zullen we meer vertellen over chaos en de volgende transitie stappen die we hopen te doorlopen.
Lieve groetjes en Gods Zegen!
Mark en Roliena Strokap
Comments